Η θεωρία του ενοποιημένου πεδίου και η σύνδεσή της με την πνευματικότητα

“Αρχίζουμε να βλέπουμε ολόκληρο το σύμπαν ως ένα ολογραφικά διασυνδεδεμένο δίκτυο ενέργειας και πληροφοριών, οργανικά ολόκληρο και αυτοαναφορικό σε όλες τις κλίμακες της ύπαρξής του. Εμείς, και όλα τα πράγματα στο σύμπαν, είμαστε μη τοπικά συνδεδεμένοι μεταξύ μας και με όλα τα άλλα πράγματα με τρόπους που δεν περιορίζονται από τους μέχρι τώρα γνωστούς περιορισμούς του χώρου και του χρόνου”. Έρβιν Λάζλο

Το παραπάνω απόσπασμα, του Έρβιν Λάζλο, ενός από τους κορυφαίους επιστήμονες και στοχαστές του καιρού μας, αναφέρεται στην θεωρία του ενοποιημένου πεδίου ή της ολογραφικής φύσης του σύμπαντος, σύμφωνα με την οποία, στο σύμπαν στο οποίο ζούμε και το οποίο μας περιβάλλει, όλα τα πράγματα που με γυμνό μάτι φαίνονται αυτόνομα και ξεχωριστά, από τους ανθρώπους, τα ζώα μέχρι τους πλανήτες και τους γαλαξίες, στην πραγματικότητα βρίσκονται σε πλήρη διασύνδεση, αλληλοεπιδρώντας μεταξύ τους.

Η θεωρία αυτή, προερχόμενη από το πεδίο της κβαντομηχανικής, που μελετά τον κόσμο στο επίπεδο των μικροσωματιδίων, αλλάζει ριζικά την αντίληψή μας για τον εαυτό μας, και την πρόσληψη του φυσικού κόσμου που μας περιβάλλει, ανοίγοντας νέες, άνευ προηγουμένου προοπτικές, για τη διεύρυνση της ανθρώπινης συνειδητότητας στη νέα κβαντική εποχή που διαγράφεται.

Ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι στις μέρες μας προσπαθούμε με ποικίλες μεθόδους, διδασκαλίες και πρακτικές να κατακτήσουμε αυτή την πολυπόθητη «κβαντική συνειδητότητα» στο πλαίσιο μιας παγκοσμίως επεκτεινόμενης τάσης που τείνει να πάρει την μορφή «κινήματος αφύπνισης της ανθρώπινης συνείδησης». Διαπιστώνουμε, λοιπόν, εδώ, πως μια επιστημονική θεωρία για τη φύση του σύμπαντος συνδέεται άρρηκτα με τον δρόμο προς την πνευματικότητα και πως οι ανακαλύψεις του Einstein και άλλων σύγχρονων κορυφαίων επιστημόνων, συμπλέουν ολοένα και περισσότερο με τις διδασκαλίες του Βούδα όλων των μεγάλων πνευματικών δασκάλων..

Το ενοποιημένο πεδίο
Δεν είναι λίγα τα λαμπρά μυαλά που μέσα στο χρόνο έχουν βαφτίσει το σύμπαν με φανταιζί ονόματα: “Tο σύμπαν της αυτεπίγνωσης– “the Self-Aware Universe” (Amit Goswami), Το Μαγικό σύμπαν, “the Magic Universe” (Nigel Calder), Tο σύμπαν καθρέπτης “the Looking Glass Universe” (John Briggs and David Peat), το Συνειδητό σύμπαν“the Conscious Universe” (Dean Radin). Η δε επιστημονική κοινότητα, φλερτάρει όσο ποτέ τα τελευταία χρόνια, με την ιδέα των παράλληλων συμπάντων.

Η βασική υπόθεση πίσω από όλες αυτές τις ονομασίες, είναι η ιδέα, ότι σε ένα βαθύτερο επίπεδο όλα τα πράγματα που υπάρχουν στο σύμπαν βρίσκονται σε απεριόριστη διασύνδεση. Αυτή η υπόθεση που φαινόταν παλιότερα να αγγίζει τα όρια του μυστικισμού και της ης φιλοσοφίας, έχει αρχίσει εδώ και περίπου μισό αιώνα να βρίσκει την επιστημονική της τεκμηρίωση μέσα από πειράματα και έρευνες διακεκριμένων επιστημόνων που κινούνται στο πεδίο της Κβαντομηχανικής.

Το 1982 μια ερευνητική ομάδα του πανεπιστημίου του Παρισιού υπό την διεύθυνση του φυσικού Alain Aspect, ανακάλυψαν ότι υπό κατάλληλες συνθήκες υποατομικά σωμάτια όπως τα ηλεκτρόνια, μπορούσαν να επικοινωνούν ακαριαία με άλλα υποατομικά σωμάτια, ανεξάρτητα από την απόσταση που τα χώριζε, είτε επρόκειτο απόσταση εκατοστών ή για απόσταση δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων, σαν να γνώριζε κάθε ανεξάρτητο σωμάτιο ακριβώς τι έκαναν τα άλλα.

Το φαινόμενο αυτό θα μπορούσε να εξηγηθεί μόνο με δύο τρόπους: είτε η θεωρία του Einstein, που απέκλειε τη δυνατότητα επικοινωνίας με ταχύτητες μεγαλύτερες του φωτός, ήταν λανθασμένη ή μεταξύ των υποατομικών σωματίων υπήρχαν κάποιες συνδέσεις που δεν είχαν μόνο τοπική σχέση μεταξύ τους.
Ο Άγγλος φυσικός David Bohm, του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, υποστήριξε, στη συνέχεια, με γλαφυρά παραδείγματα, ότι θεμελιώδης συνέπεια της παραπάνω ανακάλυψης είναι, ότι το σύμπαν παρά την φαινομενική του στερεότητα, στην πραγματικότητα είναι ένα φάντασμα, ένα γιγαντιαίο φαντασμαγορικό ολόγραμμα, κάτι, που μας οδηγεί στο συμπέρασμα, ότι αυτό που προσδιορίζουμε ως «αντικειμενική πραγματικότητα» στην ουσία, δεν υφίσταται.

Τι είναι, όμως, το ολόγραμμα; Ολόγραμμα, είναι μια τρισδιάστατη φωτογραφία ενός αντικειμένου, που γίνεται με τη βοήθεια ενός Laser, και που παρουσιάζει το εξής χαρακτηριστικό: αν το κόψουμε στα δύο και ύστερα το φωτίσουμε πάλι με φως Laser, το κάθε μισό του θα περιέχει ακόμη ολόκληρη την εικόνα του αντικειμένου. Και το ίδιο θα συμβεί όσες φορές κι αν το τεμαχίσουμε: κάθε μέρος του ολογράμματος θα περιέχει όλες τις πληροφορίες του αρχικoύ ολογράμματος.
Κατά τον Bohm τα υποατομικά σωμάτια διατηρούν την επαφή μεταξύ τους ανεξάρτητα από την απόσταση που τα χωρίζει, επειδή στην πραγματικότητα, ο διαχωρισμός τους είναι μια ψευδαίσθηση, διότι, σε ένα βαθύτερο επίπεδο της πραγματικότητας, τα σωμάτια αυτά δεν είναι αυτόνομες οντότητες, αλλά αναπόσπαστα τμήματα του ίδιου δομικού « οργανισμού ».

Σύμφωνα με τα παραπάνω, υπάρχει λοιπόν, ένα επίπεδο πραγματικότητας του οποίου δεν είμαστε ενήμεροι, μια και δεν είναι ορατός στο μάτι της πλειοψηφίας των ανθρώπων και μια διάσταση, πέρα από εκείνη, μέσα στην οποία ζούμε. Τα υποατομικά σωματίδια, που αποτελούν το όλον, από τον ανθρώπινο εγκέφαλο μέχρι τα άστρα, τους γαλαξίες και το σύμπαν ολόκληρο, μας φαίνονται χωρισμένα μεταξύ τους, επειδή εμείς βλέπουμε μόνο ένα μέρος της πραγματικότητάς τους. Όμως, τελικά, αυτά δεν είναι τα χωριστά μέρη του όλου, αλλά οι αποσπασματικές όψεις μιας βαθύτερης και βασικής ενότητας, ολογραφικής και αδιαίρετης. Κατά τον Bohm, το κενό διάστημα στο σύμπαν περιλαμβάνει «τα πάντα όλα». Αποτελεί την πηγή της «εξωτερικευμένης τάξης», -δηλαδή, της τάξης του φυσικού / υλικού κόσμου- και είναι το βασίλειο της καθαρής πληροφορίας. Όλα τα φυσικά / παρατηρήσιμα φαινόμενα ξεκινούν από το πεδίο αυτό, ξετυλίγονται και εκ νέου επιστρέφουν σε αυτό. Αυτός ο υποτιθέμενος κενός χώρος είναι γεμάτος ενέργεια και πληροφορία. Είναι ένας απόκρυφος κόσμος της «εσωτερικής τάξης», ο οποίος είναι γνωστός και ως «σημείο μηδέν» “Zero Point Field” ή “Akasha».

Τούτο αποδείχτηκε μεταξύ άλλων και με το εξής πείραμα: σε ένα μικρό πυρίμαχο διαφανές δοχείο με νερό τοποθέτησαν μια γαρίδα ζωντανή. Στα φύλλα και στα κλαδιά ενός καλλωπιστικού φυλλόδενδρου, που βρισκόταν μέσα στο εργαστήριο, τοποθέτησαν αισθητήρες που παρακολουθούσαν την λειτουργία του οργανισμού του. Στη συνέχεια τοποθέτησαν το πυρίμαχο δοχείο που περιείχε τη ζωντανή γαρίδα πάνω από τη φλόγα ενός λύχνου και άρχισαν να την ψήνουν ζωντανή. Όταν η γαρίδα έπαψε να ζει τα μηχανήματα που κατέγραφαν τη λειτουργία του φυλλόδεντρου κατέγραψαν μια ευθεία γραμμή δείχνοντας έτσι ότι το φυλλόδεντρο, τη στιγμή που έπαψε να ζει ένας άλλος οργανισμός, το ένιωσε.

– Από τα παραπάνω συνάγεται, πως, σε ένα ολογραφικό σύμπαν ο χρόνος και ο χώρος δεν αποτελούν πλέον θεμελιακές αρχές, αλλά πρέπει να ερμηνευθούν ως απλές προβολές ενός συστήματος που είναι ακόμη πιο σύνθετο.
– Από την ολογραφική ιδιότητα του σύμπαντος προκύπτει επίσης, η μη τοπικού χαρακτήρα ιδιότητά του: κάθε σωμάτιο, όπου κι αν βρίσκεται, περιέχει μέσα του την εικόνα του όλου. Συνεπώς, όλες οι εκδηλώσεις της ζωής προέρχονται από μια μοναδική πηγή αιτιότητας, που περιέχει κάθε άτομο στο σύμπαν.
– Τέλος, το σύμπαν, θα μπορούσε να περιλαμβάνει κάθε υποατομικό σωμάτιο και κάθε μορφή ζωής που υπάρχει, που υπήρξε και που θα υπάρξει και ακόμη κάθε δυνατή μορφή ζωής, ύλης και ενέργειας, τα ορυκτά τα λουλούδια, τα ζώα, τις σταγόνες της βροχής που έπεσαν, μέχρι τα άστρα και τους γαλαξίες….. Είναι μια απέραντη κοσμική αποθήκη της κάθε μορφής που υπήρξε και υπάρχει.

Ακάσα και πνευματικότητα
Εδώ η δυτική επιστήμη συναντά τις ανατολικές θρησκείες και φιλοσοφίες οι οποίες, επίσης υποστηρίζουν, ότι ο υλικός κόσμος είναι μια ψευδαίσθηση. Ενώ νομίζουμε ότι είμαστε φυσικές οντότητες που κινούνται σε ένα φυσικό κόσμο, στην πραγματικότητα είμαστε δέκτες και πομποί που κολυμπούν σε έναν απέραντο κβαντικό ωκεανό συχνοτήτων και αυτό που δεχόμαστε το μετασχηματίζουμε, μαγικά, σε υλική πραγματικότητα, σε ένα από τα δισεκατομμύρια των κόσμων που υπάρχουν στο υπέρ – ολογράφημα.

Ομάδες επιστημόνων, που διευρύνονται ολοένα και περισσότερο, είναι πεπεισμένες ότι πρόκειται για το πιο καλά τεκμηριωμένο μοντέλο της πραγματικότητας στο οποίο έχει φτάσει η δυτική επιστήμη. Αν, όμως, ο νους συμμετέχει σε μια συνέχεια (continuum), ενός λαβυρίνθου που συνδέεται με κάθε άλλο νου που υπήρξε ή που υπάρχει, αλλά και με κάθε άτομο, οργανισμό ή ζώνη στην απεραντοσύνη του χώρου ή στην γραμμή του χρόνου, τότε ο νους αυτός μπορεί να μετακινηθεί σ’ αυτό το λαβύρινθο και να βιώσει εξωσωματικές εμπειρίες, (ταξίδια) μέσα στον χώρο και στον χρόνο.

Έτσι, η θεωρία του ενοποιημένου πεδίου, μας μιλά για ένα δονούμενο πεδίο που συνδέει όλα τα πράγματα. Στον εσωτερισμό, το πεδίο αυτό το συναντούμε με διάφορα ονόματα: “Ακάσα”, “Λόγος”, «μουσική των σφαιρών, η “Πηγή”….
Αυτό το δονητικό πεδίο βρίσκεται στην απαρχή όλων των αληθινών πνευματικών εμπειριών αλλά και της επιστημονικής έρευνας. Είναι το ίδιο πεδίο ενέργειας που Άγιοι, Βούδες, γιόγκι, μυστικιστές, ιερείς, σαμάνοι και μάντεις, έχουν παρατηρήσει μέσα από τις διαλογιστικές πρακτικές τους και έχουν συνειδητοποιήσει, ότι μέσα στο κενό υπάρχει ένας ιστός πληροφοριών ή ενέργεια η οποία συνδέει όλα τα πράγματα. Επίσης, πολλοί στοχαστές και επιστήμονες της ιστορίας, όπως ο Πυθαγόρας, ο Κέπλερ, ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι, ο Τέσλα, και ο Αϊνστάιν, πιο σύγχρονοι φιλόσοφοι όπως ο Έκχαρτ Τόλε και ο Ντίπακ Τσόπρα, και πλέον, πάρα πολλοί απλοί άνθρωποι που ακολουθούν το πνευματικό μονοπάτι, έχουν έρθει στο κατώφλι αυτής της μυστικής γνώσης.

Είναι ο κοινός σύνδεσμος μεταξύ όλων των θρησκειών, όλων των επιστημών, κι αυτό που συνδέει τους εσωτερικούς και τους εξωτερικούς κόσμους μας. Από την πλευρά του ο Θιβετιανός δάσκαλος Sogyal Rinpoche παρατήρησε, πως το μοντέλο του σύμπαντος, όπως το συνέλαβε ο Bohm, παρουσιάζει εντυπωσιακές ομοιότητες με τις βουδιστικές διδασκαλίες για την κατάσταση bardo, (μια κατάσταση μεταβατική της ψυχής, μεταξύ του θανάτου και της επανενσάρκωσής της) μια και οι δυο τους αναβλύζουν από την ιδέα της ολότητας και από την απορρέουσα από αυτήν αρχή, ότι στο σύμπαν η ενέργεια δεν χάνεται, απλά αλλάζει μορφή,

Η Ακάσα είναι η Σανσκριτική Λέξη για τον “Αιθέρα” με την φυσική, αλλά και την μεταφυσική του έννοια. Είναι το ανεκδήλωτο, που γεμίζει το κενό του σύμπαντος, η ουσία που βρίσκεται πίσω από την δημιουργία, η πηγή της ενέργειας της Υλικής Εκδήλωσης. Η θεωρία σχετικά με την ύπαρξή της προήλθε από τον Ανατολικό Εσωτερισμό και με την πάροδο των χρόνων πέρασε και στον Δυτικό Εσωτερισμό.

Οι Επιστημονικές θεωρίες του Σύγχρονου κόσμου δεν αναγνωρίζουν την πραγματική ύπαρξη της Ακάσα. Γενικώς, οτιδήποτε δεν δύναται να γίνει αντιληπτό, στην 3η υλική διάσταση, αυτόματα δυσκολεύει την απόδειξη της ύπαρξής του. Το ίδιο συμβαίνει με την Συνειδητότητα ή με παραμέτρους που σχετίζονται με αυτή, τις σκέψεις, τα συναισθήματα, την αντίληψη και όλα όσα αντιστρατεύονται την παγιωμένη μας αντίληψη για τον φυσικό υλικό κόσμο μας. Για τον λόγο αυτό, η γνώση αυτή μόνο βιωματικά και διαπιστωτικά μπορεί να αποκτηθεί.

Σε κάθε περίπτωση, το γεγονός ότι η Κβαντική Φυσική απέδειξε πως το Διάστημα δεν είναι Κενό, τείνει να επιβεβαιώσει την ύπαρξη της Ακάσα. Κατά τον ίδιο τρόπο η Κβαντική Φυσική έχει τεκμηριώσει, πως οι ανθρώπινες σκέψεις, οι προθέσεις, τα συναισθήματα έχουν άμεση επίδραση στον Φυσικό Υλικό μας κόσμο.

Μεταφέροντας τις πληροφορίες αυτές από το πεδίο της επιστημονικής γνώσης στην καθημερινότητά μας, διαπιστώνουμε ότι, ίσως πλέον έχει έρθει η στιγμή να αλλάξουμε τις παγιωμένες αντιλήψεις μας σχετικά με τη φύση της πραγματικότητας. Από τη φυσική του Νεύτωνα, όπου όντα και πράγματα είναι ξεχωριστά, χωρίς έλεγχο στις δυνάμεις που τα κυβερνούν, πρέπει να μεταβούμε σε μια νέα «κβαντική αντίληψη» της πραγματικότητας και του κόσμου που μας περιβάλλει, σύμφωνα με την οποία όλοι προερχόμαστε από μία πηγή και είμαστε οι δημιουργοί της πραγματικότητάς μας. Μήπως όμως αυτή η απίστευτη γνώση των εσωτερικών κόσμων που μέχρι πρόσφατα θεωρούνταν μυστική και μεταδιδόταν μόνον από τους πνευματικούς δασκάλους στους μαθητές τους, μέσω μυήσεων, μπορεί να συμβάλει στην οικοδόμηση ενός πιο δίκαιου πιο ειρηνικού και πιο όμορφου κόσμου; Και κάτω από ποιες προϋποθέσεις;

Σε επόμενα άρθρα θα ερευνήσουμε σταδιακά, το πώς διαμορφώνονται τα μοτίβα της ανθρώπινης ασθένειας στους αόρατους κόσμους, πριν φτάσουν να προσβάλουν το φυσικό ανθρώπινο σώμα, και το, πώς η ενεργειακή θεραπεία, ο συντονισμός σε συχνότητες υψηλής δόνησης ανώτερης ευφυίας, σε συνδυασμό με διαλογιστικές πρακτικές συμβάλλουν στην οικοδόμηση ενός συμπαγούς, ενεργο-πληροφοριακού ανθρώπινου πεδίου. Η κατάσταση αυτή είναι που θα του επιτρέψει, στη συνέχεια, να μπορεί να διατηρεί περισσότερο φως και υψηλή δόνηση στο ενεργειακό του σύστημα σε μόνιμη βάση, καί άρα, να διευρύνει την συνειδητότητά του, να βρίσκεται σε επαφή με τον ανώτερο εαυτό του, να ενεργοποιήσει τις έμφυτες του ικανότητες για αυτοίαση, και εντέλει, στο πιο υψηλό επίπεδο, να ενεργοποιήσει και τις ικανότητες υλοποίησης της πραγματικότητας που επιθυμεί (λαμβάνοντας υπόψη, ότι στο ενοποιημένο σύμπαν η έννοια της σπανιότητας δεν υφίσταται και κατά συνέπεια, η ευημερία και η αφθονία είναι καταστάσεις που ο καθένας μπορεί να απολαμβάνει). 

David Bohm and The Holographic Universe: https://futurism.com/david-bohm-and-the-holographic-universe
Βασίλης Χατζηγιάννης, καθηγητής Μηχανικής των Ρευστών και ανανεώσιμων πηγών ενέργειας του ΑΤΕΙ Κρήτης, https://www.thmmy.gr/smf/index.php?topic=14566.0;wap2
πηγή: http://www.kairatos.com.gr/simpan.htm
Ervin Laszlo, Η ΝΕΑ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΚΑΙ ΤΟ ΑΚΑΣΙΚΟ ΠΕΔΙΟ ΜΙΑ ΟΛΙΣΤΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ, https://www.politeianet.gr/books/9789604211210-laszlo-ervin-archetupo-i-nea-epistimi-kai-to-akasiko-pedio-176686